Şahinbey, Güneydoğu Anadolu Bölgesinin en büyük, Türkiye`nin 8. büyük kenti olan, Kurtuluş Savaşı hatıraları, zengin tarihi ve kültürel çevresi, üniversiteleri, otoyolu, uluslararası havaalanı, tren garı, leziz yemekleri, eşsiz el sanatları, camileri, kaleleri, hanları, kastelleri, hamamları, müzeleri, türbeleri, kiliseleri, yaylaları, gezi ve piknik yerleri, sanayi ve ticareti ile bölgede öncü Gaziantep ilinin üç merkez ilçesinden biri Türkiye’nin en büyük 3. ilçesidir. İlçe, Antep Savunması’nda üstün yararlılıklar gösteren Şahin Bey`in anısına bu ismi almıştır.  

 

 

1.1)İlçenin Tarihi 
        İlçemizin tarihi M.Ö. 4000 yıllarına uzanmaktadır. Gaziantep İlinin yerleştiği alanın, ilk uygarlıkların doğup geliştiği Mezopotamya ve Akdeniz arasında bulunması, dolayısıyla tarih öncesi çağlardan beri insan topluluklarına yerleşme sahası ve uğrak yeri olmuştur.
İlçemizin tarihi M.Ö. 1200 - 612 yılları arasında Geç Hitit dönemi, M.Ö.  612 – 333 Persler dönemi, M.Ö. 333 - M.S. 64 Selevkoslar dönemi, 64–395 Romalılar dönemi, 395-638

 

 

 

Mehmed Said, 1911`de Trablusgarp harbine gönüllü o- larak katıldı, Balkan savaşlarında Çatalca cephesinde savaştı.       
Galiçya`da 15. Kolorduda savaşan Mehmed Said, 1917 Ekiminde Sina Cephesinde vazife almıştır. Tehlikeli vazifelere koşan, vatanperverliği, ahlakı ile dikkatleri üzerinde toplayan Mehmed Said`in rütbesi teğmenliğe yükseltilmiş tir.1918`de İngilizlerle Sina Cephesinde cereyan eden şiddetli bir muharebe netice sinde esir düşmüştür. Mısır`daki İngiliz esir kampında 1919 Aralık ayı başlarına kadar esir olarak kalan Mehmed Said, ateşkesden sonra serbest bırakılmıştır.
Mehmet Said (Şehit Şahin Bey) 
Şahin Bey, 13 Aralık 1919`da İstanbul`a gelmiş, Harbiye Nezaretine müracaat ederek vazife istemiştir. Harbiye Nezareti tarafından Urfa`nın Birecik Kazası Askerlik Şubesi Başkanlığına tayin olunan Şahin Bey, işgal altındaki Antep`in vaziyetini göre rek Antep`te kalmaya karar vermiştir.
Antep Heyet-i Merkeziyesine müracaat ederek vazife isteyen Şahin Bey, heye tin kendisine Kilis-Antep yolunu kontrol altında tutma vazifesini vermesi üzerine der hal çalışmaya başlamıştır.    
        Yıllardır evinden, ailesinden, çocuklarından ayrı kalan Şahin Bey, kendisine veri len vatan hizmetinin mesuliyetini omzuna aldıktan sonra derhal hizmet mahalline koşmuştur. Yıllar sonra döndüğü evinde ise ailesi ve çocukları arasında ancak bir gün kalmıştır.
“Ne mutlu bize, ey Gaziantep çocukları! Ve ey Gaziantep’in suyunu içmiş, havasını koklamış olanlar! Ne mutlu bize ki böyle bir şehrin toprağında yetişmiş gıdadan vücudumuzda zerreler var!” 

        1920 yılı Ocak ayı başlarında köyleri dolaşarak cihadın ehemmiyetini ve faziletini anlatan Şahin Bey, kısa zamanda 200 fedai topladı. Kilis-Antep yolu, Antep harbi nin kilit noktasıdır. Ne yapılıp edilmeli Fransızların bu yoldan Antep`teki işgal birliklerine yardım ulaştırmalarına engel olunmalıdır. Şahin Bey kendisine haber gönderen Anteplilere şu cevabı vermektedir: "Müsterih olunuz. Düşman arabaları cesedimi çiğnemeden Antep`e giremez!”

 

5 Kasım 1919`da İngilizlerden işgal hareketini devralan Fransızlar, bir türlü Anadolu’nun bu güzel beldesini işgale muvaffak olamamakta, şehir halkı, sınırlı imkânlarıyla bütün ümitlerini Kilis`ten gelecek takviye kuvvetlerine bağlamışlardır. Fakat o yolu da Şahin Bey bir avuç serdengeçtisiyle tutmuştur. 

        Şahin Bey ve fedaileri 3 Şubat`ta ve 18 Şubat 1920`de tam donanımlı Fransız birliklerini perişan etmişlerdir. Şahin Bey, zaferin ardından düşman kumandanına gönderdiği mektupta şöyle demektedir: "Kirli ayaklarınızın bastığı şu toprakların her zerresinde şüheda kanı karışıktır... Din için, namus için, hürriyet için ölüme atılmak bize, Ağustos ayı sıcağında soğuk su içmekten daha tatlı gelir. Bir gün evvel topraklarımızdan savuşup gidiniz. Yoksa kıyarız canınıza.“
Sürüyle saldıran düşman kuvvetleri bir avuç yiğit karşısında perişan olmanın şaşkınlığına düşmüşlerdi. Bu şaşkınlık yerini öfkeye terketmiş ve Antep`e ulaşmak düşman kuvvetleri için bir prestij, meselesi olmuştur. 
 

        Fransız kuvvetleri 25 Mart 1920`de Andorya kumandasında yola çıkar. Bu Fransız kuvvetleri sekiz bin piyade ve iki yüz süvariden oluşmaktaydı. 
Ayrıca bu Fransız birliğinde, bir batarya top, 16 ağır makinalı tüfek, çok miktarda otomatik tüfek ve 4 tank mevcuttu. Kahraman Şahin Bey, ancak yüz kişiyi bulan fedâileriyle düşmanın karşısına dikilmişti. 25 Mart günü sabahtan akşama kadar çatışma devam etmiş ve Şahin Bey düşmana ağır kayıplar verdirmiştir.
Şahin Bey gece gündüz uyumuyor, çatışma esnasında her tarafa yetişerek fedailerin manevî kuvvetlerini yükseltmeye çalışıyordu. Sırtındaki kaputu çıkartıp nöbet bekleyen yiğitlerin üzerine örten Şahin Bey, her hareketiyle örnek olmaktaydı. 28 Mart sabahına kadar düşmana aman vermeyen Şahin Bey, durumun gittikçe kritik hal almasından sonra kendisine geri çekilmeyi tavsiye edenlere şöyle diyordu: "Düşman buradan geçerse ben Ayıntab`a ne yüzle dönerim, düşman ancak benim vücudum üzerinden geçebilir." 
Çatışmanın 4.günü öğleye doğru Şahin Bey`in yanında 18 kişi kalmıştı. Onların da şehit olmalarından sonra tek başına kalan Şahin Bey, son kurşunu kalıncaya kadar düşman ateşine karşılık vermiştir. 
Atacak kurşunu kalmayan Şahin Bey, tüfeğini yere çarparak kırmış ve üzerine hücum eden düşmanlara karşı yumruklarını sıkarak karşı durmuştur. Silahsız Şahin Bey`in yanına yaklaşamayan düşman askerleri uzaktan ateş ederek Şahin Bey`i şehit etmişler, ardından süngü darbeleriyle aziz naâşını parça parça etmişlerdir. 
28 Mart 1920`de şehit olan Şahin Bey`in ağzından dökülen son söz şu olmuştur. "Allah`ım vatanımı kurtar, alçak düşman! Gel sen de süngüle” 
Ermeniler ve Fransızlar bu kentin insanlarını zerdali çekirdeğini öğüterek, ekmek yapıp yemeğe buda bitince ot ve ölen atların etlerini yemeğe mahkûm etmişlerdir. Sadece insan unsurunun içinde bulunmadığı hedeflere ve askeri hedeflere karşı kullanılan 155’lik toplar, Fransız-Ermeni kuvvetleri tarafından savunmasız Antep halkına karşı acımasızca kullanılmıştır. Bu nedenle Fransızlar ve Ermeniler Antep halkından özür dilemelidir. 
Antep Müdafaasını bizzat yürüten Yüzbaşı Asaf Bey(Kılıç Ali) , Yarbay Ali Şefik (Özdemir), Teğmen Şahin (Mehmet Sait), Jandarma Üsteğmeni Yusuf Rıza( Arslan Bey) ve Yüzbaşı Yörük Selim, Mustafa Kemal tarafından gönderilmişlerdi ki, Antep Müdafaasına katılan komutanların hemen hemen tamamı Birinci Dünya Savaşı’na katılmış, Kafkas, Filistin, Çanakkale cephelerinde harp etmiş subay ve yedek subaylardı. 
Antepli muharip ve mücahitler ile Mustafa Kemal arasında oldukça güçlü bir ilişkinin mevcut olduğu anlaşılmaktadır. Mustafa Kemal’in emriyle kurulan Güney Cephesi’nin ayrılmaz bir parçası olan Antep Müdafaası Türk Genelkurmayının programı, stratejisi ve icraatıyla gerçekleşmiştir… Antep’te cereyan eden her hadise ve her harekâttan T.B.M.M. haberdar edilmiş ve T.B.M.M tarafından da Antep’e her türlü yardım yapılmıştır. Antep müdafaası sırasında Antepli muharip ve mücahitler, öz yurdunda kayıtsız-şartsız, bağımsız yaşama hakkını gerçekleştirmek için, gerçekten tarihte eşine rastlanmayan çok şerefli bir mücadele vermişlerdir. Adana Havalisi Komutanı Tuğgeneral Muhittin’in Genelkurmay Başkanlığı’na sunduğu 30 Mart 1922 gün ve 1618 sayılı yazıda:”Antep’te 40, Kilis’te 16 köy Ermeniler tarafından yakılıp yıkılmıştır. Öteden beri bir Türk şehri olan Antep’i hukuk dışı gerekçelerle işgal eden Fransız – Ermeni kuvvetleri ve onların yerli işbirlikçisi Ermeniler, vatanlarında özgürce yaşamak için mücadele eden bu insanların 2/3’ünü çoluk – çocuk, yaşlı – genç, erkek – kadın, hasta ve özürlü demeden, anne karnındaki bebekleri dahi hunharca katletmişlerdir.
“UYAN ŞAHİNİM UYAN!” diye şiirler okuduk yıllardır. ARTIK SİZ UYANIN GAZİANTEPLİLER! 
Bugünlere geldiysek, bizim için kan döken, canını veren şehitlerimiz sayesinde geldik!
Dünyanın dört bir yanında tarihi çarpıtmaya çalışan Ermenileri görmezlikten gelmeyelim!
Bir anıt yapalım, savaşları anlatan bir tarih müzesi yapalım; şehitlerimize olan minnetimizi, özlemimizi görsünler! 
Susmadığımızı, tarihimizi gururla koruduğumuzu görsünler! 
SİZ UYANIN, ŞEHİTLERİMİZ RAHAT UYUSUN! 
                                                                                                                                                                                             B.Sıtkı SEVEROĞLU 
                                                                                                                                                                                                        Mimar
                                                                                                                                                                                           Mimarlar Odası Başkanı

 

ŞAHİN BEY’DEN ANTEP FRANSIZ KUMANDANLIĞINA
“Kirli ayaklarınızın bastığı şu toprakların her zerresinde bir damla Türk kanı karışıktır. Her bucağında bir atanın mezarı vardır. Adı belli olmayan zamanlardan beri Türkler bu topraklarda yaşamaktadır
Türk bu topraklara, bu topraklarda Türk’e ısındı. Sade siz değil bütün dünya bir araya gelse, bizi bu topraklardan ayıramaz. Sonra sen hiç ömründe Türk esir yaşamaz diye duymadın mı? Namus ve hürriyet için ölüme atılmak ise bize, ağustos ayı sıcağında soğuk su içmekten daha tatlı gelir. Sizler canı kıymetli insanlarsınız. Çatmayınız, çatmayınız bize. Bir gün evvel topraklarımızdan savuşup gidiniz. Yoksa kıyarız canınıza.” 21 Şubat – 1920                                                                                                                                                                                                                       Şehit ŞAHİN BEY

 

 

Kuvay i Milliye Ruhu ve Gaziantep 
        Gaziantep evlerinin duvarlarında hala mermi delikleri var, Antep yavrularının, top patlayışı arkasından duyulan seslerini işitir gibiyim:
“ Korkmayın analar, yedi buçuklu geliyor.” 
Antepliler on beşlikten aşağı gülleden telaş etmez olmuşlardı. Ordusuz, hazinesiz fetva ve ferman mahkûmu Mustafa Kemal’in talihi bundan yar olmuştur. Onu ölünceye kadar halka inanmaktan ayırmayan kuvvet, Cenup, Ege ve Şark Türklüğünün bu manzarası idi.
Büyük Millet Meclisi Antep’e Gazi rütbesini verdi, düşmanı onu, “Türk Verdünü “ diye anıyor. Bizim kurtuluş mucizesinin asıl sırrını anlamak isteyenler, Cenupta Halk hatıraları, halk hikâyeleri ve halk destanları arasında, bir kuvvayi milliye seferi yapmalıdırlar.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           Falih Rıfkı ATAY

 

 

        Asırlar boyunca hür yaşamış necip milletimiz, hürriyetlerine, vatanlarına, dinlerine müteveccihcanlarını seve seve feda etmişlerdir. Bu, tarih boyunca böyle olmuştur. İstiklal Harbi neticesindeki muhteşem zafer, binlerce aziz şehidin kanlarıyla yazdıkları eşsiz bir destandır. Binlerce vatan evlâdı, vatanlarının tehlikede olduğunu görünce düşmanın önüne dikilmişlerdir. Onlar Allah`ın rızasını gaye edinmişlerdi ve ebedî hayatı arzulamaktaydılar. Bu yüzden dünyalıklara ve dünyaya ehemmiyet vermemiş, hayatı sadece bu dünyadaki safhadan ibaret bilen maddenin esirlerine meydan okumuşlardır.